Μύθοι & Παρανοήσεις σχετικά με τις πισίνες

Μυθος σχετικά με τις πισίνες

Ένας κοινός μύθος όσο αφορά τις πισίνες είναι ότι όταν το HOCl χρησιμοποιείται σε μια πισίνα, μόνο το OCl– παραμένει. Στην πραγματικότητα, όταν χρησιμοποιείται το HOCl, το OCl- μετατρέπεται αμέσως σε HOCl για να διατηρήσει την ποσοστιαία διαίρεση που επιβάλλεται από το pH. Αν και οι πραγματικές αντιδράσεις στο νερό μπορεί να είναι περίπλοκες, μερικές απεικονίσεις σε απλοποιημένη γλώσσα μπορεί να βοηθήσουν στην περιγραφή του τι συμβαίνει.

Για παράδειγμα, εάν μια πισίνα περιελάμβανε 3 ppm συνολικά ελεύθερο χλώριο με pH 7.5, θα υπήρχαν περίπου 1,5 ppm HOCl και 1,5 OCl–. Εάν η ζήτηση χλωρίου 1 ppm εισαχθεί στο νερό, ο μύθος θα μας έκανε να πιστεύουμε ότι καθώς ικανοποιείται η ζήτηση, το HOCl μειώνεται στα 0,5 ppm με το OCl - να παραμένει στα 1,5 ppm.

Υποθέτοντας ότι το pH είναι αμετάβλητο, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι το συνολικό χλώριο μειώνεται στα 2 ppm, το HOCl μειώνεται στα 1 ppm και το OCl– μειώνεται στα 1 ppm. Αυτό συμβαίνει ακόμη και αν ήταν στην πραγματικότητα το πιο γρήγορο και πιο ισχυρό HOCl ικανοποίησε τη ζήτηση χλωρίου. Η μεταγενέστερη μετατροπή 0,5 OCl - σε HOCl είναι σχεδόν στιγμιαία.

Οι εικόνες στην επόμενη σελίδα δείχνουν ότι:

chlorine-demand-less-amount-of-HOCL

Εικόνα 1:
Παράδειγμα ένα με ένα ζήτηση χλωρίου σε ppm, δείτε την εξήγηση παραπάνω

Εάν, υπό τις ίδιες περιστάσεις, η ζήτηση χλωρίου 2 ppm εισήχθη στην ομάδα, το συνολικό χλώριο 3 ppm εξακολουθεί να επαρκεί για να ικανοποιήσει τη ζήτηση. Δεδομένου ότι ένα μέρος του OCl– μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διαδικασία, το ποσοστό θανάτωσης μπορεί να είναι ελαφρώς πιο αργό, αλλά η ζήτηση ικανοποιείται. Το υπόλοιπο 1 ppm χλωρίου στην πισίνα μετατρέπεται σχεδόν αμέσως σε 0,5 HOCl και 0,5 OCl–.

Αυτό απεικονίζεται στην ακόλουθη εικόνα

chlorine-demand-greater-amount-of-HOCL

Εικόνα 2:
Παράδειγμα ένα με μία ζήτηση χλωρίου σε ppm

Παρανόηση: Το ελεύθερο χλώριο δεν είναι λιγότερο αποτελεσματικό σε υψηλότερα επίπεδα pH

HOCL-as-a-percent-of-Total-Chlorine

Ένας άλλος μύθος ή παρανόηση είναι ότι σε υψηλότερα επίπεδα pH το χλώριο είναι λιγότερο αποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα, το pH δεν ελέγχει τόσο πολύ την αποτελεσματικότητα του χλωρίου, αλλά το ποσοστό του χλωρίου στην πιο αποτελεσματική του μορφή (HOCl).

Επομένως, εάν το επίπεδο στόχου HOCl σε μια ομάδα είναι 2 ppm, παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο μπορεί να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο στόχου περιλαμβάνουν τη διατήρηση 3 ppm συνολικού χλωρίου (pH 7,2, HOCl 2,0, OCl– 1,0), 4 ppm συνολικού χλωρίου (pH 7,5, HOCl 2,0, OCl– 2,0) ή 6 ppm συνολικό χλώριο (pH 7,8, HOCl 2,0, OCl– 4,0).

Μερικές σημαντικές γενικές πληροφορίες:

Όσο πιο όξινος είναι ο ουδέτερος ανολύτης, τόσο περισσότερο Cl2 βρίσκεται στον ανολύτη. Καθώς το εύρος του pH των συσκευών ECA κυμαίνεται μεταξύ pH 6 και 8, μπορεί να βρεθεί λιγότερο Cl2 στον Ουδέτερο Ανολύτη σε σύγκριση με το Όξινο Ανολύτη που κυμαίνεται μεταξύ pH 1,9 έως pH 3,5. Για αυτό και για πολλούς άλλους λόγους, ο Ουδέτερος Ανολύτης είναι ως επί το πλείστον η καλύτερη εναλλακτική λύση από τον Όξινο Ανολύτη.
Τα επίπεδα ORP αλλάζουν μόνο, όταν ο ανολύτης και το μικτό νερό, που πρέπει να απολυμανθούν, έχουν διαφορετικές τιμές pH. Όσο υψηλότερη είναι η διαφορά μεταξύ των τιμών pH, τόσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά στο ORP. Όσο υψηλότερες είναι οι τιμές pH του νερού, όπου διαλύεται ο ανολύτης, τόσο χαμηλότερο είναι το ORP.
Μόλις το σύστημα απολυμανθεί εντελώς, το κατάλοιπο FAC είναι η πιο σημαντική τιμή. Εάν υπάρχει υπολειπόμενο FAC μεταξύ 0,1 mg έως 0,25 mg στο νερό, το οποίο πρέπει να απολυμαίνεται συνεχώς, το σύστημα πρέπει να προστατεύεται από βακτήρια, ιούς και άλλους τύπους επιβλαβών μικροοργανισμών. Το κόλπο του παιχνιδιού είναι, για να μάθετε, πόσο ORP και FAC το σύστημα μπορεί να αποδεχτεί, όσο υψηλότερες είναι αυτές οι τιμές, τόσο πιο γρήγορα και σίγουρα θα σκοτωθούν όλοι οι επιβλαβείς μικροοργανισμοί και ιοί.
Εφόσον οι συγκεντρώσεις του FAC είναι κάτω από 20mg / L (20ppm) στο νερό, δεν θα υπάρχει δυσάρεστη οσμή ή γεύση στο νερό, καθώς δεν θα υπάρξει αντίδραση μεταξύ των αρωματικών ενώσεων και του FAC, και συνεπώς, δεν θα αναπτυχθούν φαινόλες χλωρίου.