Ξανά και ξανά επαναλαμβάνεται το αλκαλικό ενεργοποιημένο νερό σε σύνδεση με το θέμα της αποτοξίνωσης. Ωστόσο, αυτή η σύνδεση δεν πρέπει να γίνει και δεν πρέπει να εκπλαγείτε αν οι ειδικοί φέρουν ενστάσεις για το αλκαλικό ενεργοποιημένο νερό στο οποίο αποδίδονται τέτοιου είδους παράλογες επιπτώσεις.
Ο Dietmar Ferger είναι ένας συγγραφέας που έχει γράψει εδώ και πολύ καιρό για το ενεργοποιημένο νερό. Μαζί με εμένα και τον Δρ Walter Irlacher είναι συν-συγγραφέας της πρώτης έκδοσης του βιβλίου "Drink Yourself Alkaline" (Πιείτε Αλκαλικό). Τις δηλώσεις που βρίσκονται εκεί μπορώ να τις υποστηρίξω. Ωστόσο, σχετικά με αυτό το ζήτημα, έχω διαφορετική άποψη.
Πολλοί ιστότοποι και βιβλία ισχυρίζονται ψευδώς ότι οι τοξίνες μπορούν να απελευθερωθούν από βάσεις καθώς και από οξέα. Αλλά για παράδειγμα, ακομη και τα πολύ τοξικά βαρέα μέταλλα θεωρούνται ως “κατασκευαστές βάσης”. Δεν μπορούν με κανένα τρόπο να απελευθερωθούν με τη βοήθεια αλκαλίων, αλλά χρειάζονται ειδικά οξέα, τους λεγόμενους χηλικούς παράγοντες όπως το EDTA ή το DMPS, οι οποίοι καθιστούν τα βαρέα μέταλλα διαλυτά στο νερό και μπορούν να εκλυθούν στα ούρα.
Το αλκαλικό νερό μπορεί, ανάλογα με την ρυθμιστική ικανότητα των μεταλλικών στοιχείων, να αποξινώνει. Δεν μπορεί να αποτοξινώσει με την τοξικολογική έννοια, εκτός και εάν υπάρχουν δηλητήρια που είναι όξινα στη φύση. Αυτές θα είναι καθημερινές τοξίνες όπως το αλκοόλ, η νικοτίνη και η καφεΐνη. Η αποτοξίνωση είναι σήμερα μια “παιδική χαρά” στο Διαδίκτυο για τους ερασιτέχνες που δεν μπορούν να διακρίνουν μια δηλητηρίαση από την οξέωση και να προτείνουν παράγοντες αποξείδωσης για την αποτοξίνωση.
Ο υδράργυρος, ένα από τα χειρότερα δηλητήρια που κρύβονται στο αμάλγαμα των οδοντικών γεμισμάτων, εμφανίζεται αργά ως κατιόν μέσω του όξινου σάλιου και των όξινων τροφίμων. Το αμάλγαμα διέρχεται επίσης από τον αέρα λόγω του καπνίσματος και λόγω της ακατάλληλης διάτρησης τέτοιων γεμισμάτων μέσω των εντέρων και του οσφρητικού νεύρου στον εγκέφαλο.
Η τοξικολογία είναι ένα ξεκάθαρο θέμα στην ιατρική. Το γεγονός ότι μέσα σε αυτό το πεδίο υπάρχουν πολλοί τσαρλατάνοι συμβαίνει επειδή πολύ λίγοι άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα δηλητηριασμένοι,κάτι που προτείνεται μόνο σε αυτούς. Τέτοια "φανταστικά προβλήματα υγείας" είναι επίσης πολύ εύκολα στο να αποτοξινωθούν, με “θεραπείες” όπως με νύχι γάτας, ηλεκτρικά σοκ ή η κατανάλωση οποιασδήποτε “μαγικής θεραπείας”.
Ιδιαίτερα δημοφιλής είναι ο βιοσυντονισμός ή άλλα κόλπα με τα οποία κάποιος μπορεί να τεκμηριώσει κάθε θεραπευτική πράξη, ειδικά με λεγόμενα που χρησιμοποιήθηκαν πριν για να πείσουν τους ασθενείς ότι είναι άρρωστοι.
Οι ευρέως διαδεδομένοι διαδικτυακοί ισχυρισμοί σχετικά με την αποτοξινωτική επίδραση της χλωρέλλας (μονοκύτταρη άλγη) είναι γνωστοί σε μένα. Αναρωτιέμαι γιατί ένα ζωντανό ον που απορροφά βαρέα μέταλλα, θα πρέπει επίσης να το κάνει αυτό με ένα συμπλήρωμα διατροφής σε σκόνη; Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να μολυνθεί ακριβώς επειδή και αυτό μπορεί να απορροφήσει τέτοια μέταλλα;
Τα βαρέα μέταλλα μετά τη φάση πρόσληψης αποθηκεύονται σε όργανα-στόχους και παίζουν πολύ μικρό ρόλο στο μεταβολισμό. Τα βαρέα μέταλλα αποθηκεύονται ακόμη και στα μαλλιά. Η εξάλειψη τους γίνεται με τέτοιο αργό ρυθμό που μπορεί να διαρκέσει και δεκαετίες. Δεν γνωρίζω κάποια έρευνα στην οποία μια ανάλυση μαλλιών ή ένα δείγμα ιστού από τα όργανα-στόχους έδειξε κάποια βελτίωση στη φερόμενη επίδραση αποτοξίνωσης με τη πρόσληψη χλωρέλλας ή άλλων παραγόντων από το στόμα.
Σχετικά με τις μεθόδους αποτοξίνωσης της Hulda Clark: Οι βασικές της θεωρίες για τον παρασιτισμό που αναφέρονται στα βιβλία της είναι κάτι περισσότερο από αμφισβητήσιμες. Ο Δρ W. Irlacher κάνει ετησίως περισσότερες από 1.000 εξετάσεις αίματος και βρίσκει περισσότερους από 30-40 ασθενείς με λοιμώξεις από παράσιτα, όπως φαίνεται παρακάτω. Η κ. Clark ισχυρίζεται ότι πλήττονται σχεδόν όλοι. Νομίζω ότι αυτό είναι στοχοθετημένη κινδυνολογία.
Παρ 'όλα αυτά, συνεχίζουμε να βρίσκουμε πολλές «μαρτυρίες αποτοξίνωσης» στις αναφορές ατόμων που καταναλώνουν ενεργοποιημένο νερό, οι οποίες κατά τη γνώμη μου υπάρχουν επειδή οι κατασκευαστές ιονιστών νερού στα εγχειρίδια τους υποδηλώνουν αυτές τις πιθανές αντιδράσεις (φαινόμενο placebo).
Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας αντίδρασης: "Φαίνεται ότι ξεκίνησε μια ακραία αποτοξίνωση, ακόμα πιο έντονη από ό,τι είχα βιώσει όταν ξεκίνησα να καταναλώνω ωμά τρόφιμα." Προφανώς, το αλκαλικό ενεργοποιημένο νερό έχει μια ορισμένη επίδραση σαν "ωμή τροφή", επειδή αναζωογονεί ώριμα ή μετουσιωμένα τρόφιμα.
Αυτό όμως δεν πρόκειται για ένα αποτοξινωτικό αποτέλεσμα με την κυριολεκτική έννοια, αλλά πρόκειται για την εμπειρία της μετατροπής, λόγω του υδρογόνου, σε μια πλούσια σε ηλεκτρόνια και σε αλκάλια πρόσληψη την οποία προσφέρουν αυτοί οι διανεμητές νερού: Αυτοί που αποξινούν και ενεργοποιούν μπορούν να ανταπεξέλθουν πολύ πιο εύκολα με μια αποτοξίνωση!
Η δήλωση του Fergers ότι η πόση αλκαλικού ενεργοποιημένου νερού «μπορεί να οδηγήσει σε όξινη πλημμύρα» είναι πιθανό να είναι περισσότερο ένα διαφημιστικό τρικ κατά των ιονιστών νερού. Στην πραγματικότητα από τεχνικής απόψεως είναι παράλογο: Πώς μπορεί κάτι αλκαλικό να προκαλέσει οξέωση; Κάτι αλκαλικό μπορεί πάντα να κινητοποιήσει μόνο όσα οξέα μπορεί να εξουδετερώσει.
Λόγω της χαμηλής ρυθμιστικής ικανότητας του αλκαλικού ενεργοποιημένου νερού δεν αναμένεται κάποιου είδους αλκαλική πλημμύρα στο σώμα, ακόμη και αν όλα τα οξέα εξουδετερώθηκαν, κάτι που είναι αδύνατο.
Τώρα στην παράξενη δήλωση ότι δεν πρέπει να ξεκινήσετε με την κατανάλωση αλκαλικού ενεργοποιημένου νερού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Είναι γνωστό και προφανές ότι οι έγκυες γυναίκες με τον πρόσθετο μεταβολισμό του εμβρύου έχουν σημαντικά υψηλότερο όξινο φορτίο από τις μη έγκυες γυναίκες. Επίσης, τα υπολείμματα οξέος των δύο συστημάτων οργάνων πρέπει να αποβάλλονται από ένα μόνο σύστημα απόρριψης. Γι 'αυτό μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο, κατά τη γνώμη μου, ακόμη και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μια έγκυος γυναίκα να αρχίσει να πίνει αλκαλικό ενεργοποιημένο νερό. Φυσικά, εφαρμόζεται και εδώ το διάταγμα για το πόσιμο νερό με μέγιστη τιμή pH 9,5 (σε ορισμένες χώρες, pH 9) ως μέτρο όλων των πραγμάτων, το οποίο θα πρέπει να ισχύει και κατά την εγκυμοσύνη.
Μπορεί να υποτεθεί ότι η περίσσεια ηλεκτρονίων του αλκαλικού ενεργοποιημένου νερού επηρεάζει τις εγκύους και τα έμβρυα περισσότερο θετικά από αρνητικά. Τα περισσότερα άλλα ποτά είναι οξειδωτικά και μπορεί να αυξήσουν στις έγκυες γυναίκες το ήδη υπάρχον οξειδωτικό στρες.
Αυτό που μπορώ να αναφέρω από τα πειράματά μου είναι η μεταφορά ενός αρνητικού οξειδοαναγωγικού δυναμικού, το αντιοξειδωτικό υδρογόνο, μετά τη γέννηση στο μητρικό γάλα. Μέτρησα στο μητρικό γάλα τιμές μεταξύ -5 mV και -70 mV. Όταν έδωσα σε θηλάζουσα μητέρα 2 λίτρα αλκαλικού ενεργοποιημένου νερού (pH 9,5, ORP -280 mV), το αρνητικό οξειδοαναγωγικό δυναμικό του μητρικού γάλακτος της διπλασιάστηκε εντός 24 ωρών. Περισσότερα ηλεκτρόνια για το μωρό!
Με την αποθήκευση του μητρικού γάλακτος σε μια αντλία στήθους χάνεται το αρνητικό οξειδοαναγωγικό δυναμικό του. Αφού το διατηρήσετε για περίπου 12 ώρες, έχει τις ίδιες τιμές με το γάλα σε σκόνη για βρέφη και γίνεται οξειδωτικό.
Το γάλα σε σκόνη για βρέφη μπορεί να έχει σχεδόν τις ίδιες τιμές με το μητρικό γάλα υψηλής ποιότητας, αν αναμιχθεί με φρέσκο αλκαλικό ενεργοποιημένο νερό. Διαβάστε περισσότερα στην επικεφαλίδα: Γάλα.
Όσον αφορά με την οπτική της ποιότητας των τροφίμων, σύμφωνα με τον καθηγητή Hoffmann αυτό θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως βελτίωση της. Λόγω της μικρής βάσης δεδομένων μου, οι εξετάσεις αυτές θα πρέπει να αξιολογηθούν από ένα πανεπιστημιακό ερευνητικό ίδρυμα για τη μεθοδολογία και την αναπαραγωγιμότητα και θα ήθελα να κάνω το πολύ μια ιδιωτική σύσταση.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Karl Heinz Asenbaum:
Ηλεκτρικά ενεργοποιημένο νερό - Μια εφεύρεση με εξαιρετικές δυνατότητες."
Πνευματικά δικαιώματα 2016
www.euromultimedia.de