Τα φίλτρα για το πόσιμο νερό εξελίσσονται ήδη σημαντικά
αλλά το καθαρό νερό δεν είναι πάντα καλό για εσάς και τη γεύση σας.
Αυτό, κατ’αρχάς, οφείλεται στα διαλυμένα μεταλλικά στοιχεία που υπάρχουν στο νερό. Υπάρχουν μερικά που είναι ωραία στη γεύση, όπως το μαγνήσιο και το ασβέστιο και άλλα, όπως το κάλιο, που αφήνουν πικρή γεύση στο νερό.
Ή ακόμη και το θείο και το χλώριο που επιδεινώνουν τη μυρωδιά του νερού.
Επίσης, δεν θέλουμε το νερό να περιέχει μεγάλη ποσότητα νατρίου, διότι το νάτριο δίνει στο νερό μια γεύση αλισίβας.
Επίσης η περιεκτικότητα σε οξέα και βάσεις επηρεάζει την ποιότητα του νερού. Στη Ρωσία, το όξινο νερό είναι επίσης γνωστό ως "νεκρό νερό". Απλά σκεφτείτε τους κοραλλιογενείς υφάλους που πεθαίνουν αργά λόγω του όξινου νερού. Και το αλκαλικό νερό είναι γνωστό ως “το νερό της ζωής”.
Η εφεύρεση της προσθήκης ορισμένων μεταλλικών στοιχείων στο νερό χάρη στον Struve στις αρχές του 19ου αιώνα, συνεχίστηκε στον 20ο αιώνα με αξιοσημείωτη επιτυχία. Ορισμένα μεταλλικά στοιχεία αναμειγνύονται σε αναλογία που αντιστοιχεί σε διάσημες φυσικές ιαματικές πηγές.
Οι άνθρωποι ταξίδευαν στις θεραπευτικές πηγές γιατί ήξεραν ότι τα αποτελέσματα αυτού του νερού ήταν καλύτερα όταν το νερό προέρχεται κατευθείαν από την πηγή απ 'ό, τι αργότερα στο σπίτι. Υπήρξε ένας αποφασιστικός παράγοντας που έλειπε από αυτό το τεχνητό μεταλλικό νερό:
Δεν είναι διαθέσιμα τα διαλυμένα αέρια σε μια φυσική πηγή.
Διοξείδιο του άνθρακα | CO2
Το μόνο φυσικό αέριο που προστέθηκε στο μεταλλικό νερό ήταν το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό κάνει το νερό όξινο και ως εκ τούτου θανατηφόρο στα βακτήρια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για το εμφιαλωμένο νερό στις μεγάλες διαδρομές μεταφοράς του και κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης του. Ωστόσο, το διοξείδιο του άνθρακα είναι κάτι που το σώμα θέλει να εκδιώξει με κάθε αναπνοή και σε πολύ μεγάλες ποσότητες είναι ένα θανατηφόρο ηρεμιστικό που χρησιμοποιείται στα σφαγεία ως ηρεμιστικό. Σύντομα έγινε γνωστό ότι το ανθρακούχο νερό με διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι υγιές.
Οξυγόνο | O2
Στη συνέχεια ήρθε το οξυγόνο ως εναλλακτική λύση. Το οξυγόνο είναι σίγουρα κάτι που χρειάζεται το σώμα. Περισσότερο από το ένα πέμπτο του αέρα που αναπνέουμε αποτελείται από οξυγόνο. Έτσι είναι εύκολο να παράγετε οξυγονωμένο νερό. Απλά πρέπει να στροβιλιστεί με νερό. Γι 'αυτό το σκοπό υπάρχουν στρόβιλοι νερού σε όλες τις τιμές. Και υπάρχει επίσης και εμφιαλωμένο οξυγονωμένο νερό, στο οποίο το οξυγόνο έχει εισαχθεί υπό πίεση, ακριβώς όπως το διοξείδιο του άνθρακα προστίθεται.
Υπό κανονική πίεση αέρα με νερό στους 10 °C, διαλύονται 10,9 mg οξυγόνου ανά λίτρο. Η NASA έχει υπολογίσει ότι ένα άτομο χρειάζεται, για παράδειγμα 840.000 mg οξυγόνου την ημέρα. Δεν είναι η καλύτερη ιδέα το να γίνεται πόση αυτού αντί να το αναπνέετε. Το οξυγονωμένο νερό φαίνεται να είναι ένα διαφημιστικό τρικ ή κάτι για τα ψάρια.
Από το 2007, ένα άλλο αέριο στο νερό έχει αποκτήσει σημαντικό νόημα:
Το διαλυμένο υδρογόνο (Η2)
Ήδη από τον περασμένο αιώνα το υδρογόνο ανακαλύφθηκε ως σημαντικό μέρος των θεραπευτικών πηγών. Ιάπωνες επιστήμονες υπό την ηγεσία του Shigeo Ohta ανακάλυψαν επίσης ότι το πλούσιο σε υδρογόνο νερό λειτουργεί πολύ επιλεκτικά ως παράγοντας προστασίας των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες.
Σε περισσότερες από 500 Διεθνής μελέτες έχει αποδειχθεί ότι παρατηρείται θετική επίδραση σε περισσότερες από 100 ιατρικές καταστάσεις και ασθένειες.
Πλέον έχουν αναπτυχθεί μέθοδοι για την παραγωγή νερού πλούσιου σε υδρογόνο. Αυτό επιτυγχάνεται με ηλεκτρόλυση χάρη στη βοήθεια ενός λεγόμενου ιονιστή νερού που αποξινίζει το νερό και το καθιστά αλκαλικό. Μια άλλη μέθοδος είναι η αεριοποίηση του νερού με πεπιεσμένο υδρογόνο.
Και τέλος, υπάρχουν επίσης τα χημικά αντιδραστήρια με μεταλλικό μαγνήσιο σε μορφή δισκίου που διαλύεται στο νερό και εξασφαλίζει έναν εμπλουτισμό υδρογόνου σε αυτό. Δυστυχώς, αυτά τα δισκία, σε σύγκριση με τις άλλες δύο μεθόδους, έχουν ορισμένα μειονεκτήματα όσον αφορά τη γεύση αφού δεν αποτελούνται μόνο από υδρογόνο.
Ωστόσο, και οι τρεις μέθοδοι φτάνουν στο μέγιστο όριο των 1,6 mg / λίτρο, κάτι που είναι δυνατό στο νερό με ατμοσφαιρική πίεση 1 bar.
Αυτό μπορεί να μην ακούγεται πολύ, όμως οι επιστήμονες υποθέτουν ότι 0,5 mg / l διαλυμένου υδρογόνου έχουν θεραπευτικό αποτέλεσμα, επειδή το υδρογόνο είναι 8 φορές μικρότερο από το οξυγόνο και έτσι σε ένα mg υπάρχουν πιο πολλά αποτελεσματικά μόρια που μπορούν να δώσουν ηλεκτρόνια.
Και το υδρογόνο, σε σύγκριση με άλλους δωρητές ηλεκτρονίων που είναι 500 φορές μεγαλύτεροι, μπορεί να φτάσει παντού, ακόμη και στο DNA.
Γι 'αυτό πρόκειται για έναν πολύ χρήσιμο παράγοντα προστασίας των κυττάρων.
Υδρογόνο - το ενεργειακό νόμισμα στο σώμα
Κάποιος μπορεί να σκεφτεί: το υδρογόνο είναι το πιο κοινό στοιχείο του σύμπαντος. Το 75% του ηλιακού μας συστήματος αποτελείται από αυτό.
Γιατί να είναι τόσο πολύτιμο στο νερό; Ωστόσο, στον πλανήτη μας, το υδρογόνο είναι μάλλον σπάνιο. Αποτελεί μόνο το 0,12% της συνολικής μάζας.
Επιπλέον, το υδρογόνο που βρίσκεται στη Γη εμφανίζεται πολύ σπάνια ως καθαρό αέριο. Το μεγαλύτερο μέρος του υδρογόνου συνδέεται με το νερό. Μόνο με κατανάλωση ενέργειας μπορεί να ληφθεί από εκεί.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την ηλεκτρόλυση. Με την τοποθέτηση ηλεκτρικής ενέργειας στο νερό αποκτάται βιοχημική ενέργεια με τη μορφή διαλυμένου υδρογόνου σε αέριο.
Σήμερα υπάρχουν τέτοιες ειδικές ηλεκτρικές συσκευές που είναι και φορητές:
Το Hydrogen Booster της AquaVolta μπορεί, με το πάτημα ενός κουμπιού, να αποθηκεύσει έως και 6 mg υδρογόνου ανά λίτρο νερού υπό πίεση.
Αυτό πρόκειται για τον “ιονιστή νερού της γενιάς των smartphones”.
Παρεμπιπτόντως, γνωρίζατε ότι η πρόσληψη τροφής εξυπηρετεί κυρίως το σκοπό να διαθέσουμε το υδρογόνο σε μια σύνθετη μεταβολική διαδικασία; Ολόκληρη η παραγωγή ενέργειας στο σώμα μας βασίζεται τελικά στην καύση του υδρογόνου με τη βοήθεια οξυγόνου.
Γι 'αυτό με τα σημερινά δεδομένα μπορούμε να πούμε:
Το υδρογόνο είναι το πραγματικό ενεργειακό ποτό. Και χωρίς θερμίδες!
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στο δωρεάν e-book
Ηλεκτρικά ενεργοποιημένο νερό - Μια εφεύρεση με εξαιρετικές δυνατότητες , του Karl Heinz Asenbaum